از خنده هایِ واقعیه ما

گوشِ همه همسایه ها پُر بود

کوچه رو گاهی کشتی میدیدیم

گاهی شبیه جنگلِ شروود

دیوارِ کوچه دستایِ ما رو

دنبالِ هم تا خونمون میبرد

روزایِ خوشبختیه ما مثل

دفترِ مشقمون ورق میخورد

روزی که از محلمون رفتین

دنیا شبیه کوچه بنبس(ت)شد

هوایِ بچگیه من بی تو

مثل هوایِ کوچمون پس شد

حالا یه چن(د) سالیه بینِ ما

من،تو،محلمون یه دیواره

قَدِ همه سالایِ دوریمون

کوچه ازم بازی طلب داره

 

نوشته شده در یادداشت ثابت - جمعه 91/8/20ساعت 12:22 صبح توسط صادقیان| نظر|