دیگه از قافیه خستم تو ردیفی توی شعرام

تو همون حس لطیفی که واسه ترانه میخوام

با تو حس میکنم انگار تازه دارم مرد میشم

با تو از قافیه های زندگیم دلسرد میشم

عاشقونه های سادم

سمت آغوش تو میرن

بری اشکای شبونم

خنده رو ازت میگیرن

بی تو یه پنجره میشم پشتِ یه پرده شکسته

نمِ بارونِ خیالت رو شکسته هاش نشسته

پُرِ آغوش تو میشم تو یه دنیای خیالی

داره زجرم میده فکرِ یه شکست احتمالی

عاشقونه های سادم

سمت آغوش تو میرن

بری اشکای شبونم

خنده رو ازت میگیرن

 

این ترانه رو قبلا گذاشته بودم تو وبلاگ ولی الان با کمی تا قسمتی تغییر (یعنی کلا تغییرش دادم) گذاشتمش

نوشته شده در یادداشت ثابت - شنبه 91/2/17ساعت 7:9 عصر توسط صادقیان| نظر|